-40-

Ik ben ook wel eens door het oog van de naald gekropen: Er was een moeder die met een baby naar huis werd gestuurd. Ze was nog wat zwakjes dus kon moeizaam met het wiegje naar huis lopen. De mannen durfden niet meer de straat op omdat ze dan gepakt werden. Dus ze waren allemaal ondergedoken. De vrouw vroeg aan mij of ik haar wilde helpen. Maar alleen durfde ik ook niet goed omdat er steeds granaten afgevuurd werden. Een van de verpleegsters ging met me mee. Het was een prachtige zonnige winterdag en hoog sneeuw. Het was doodstil, bijna geen mens op straat. Ombeurten droegen we het wiegje met de baby. Bij het minste gerommel lagen we plat op de grond. Onze eindbestemming was in de buurt van de Leutherweg. Vanuit het ziekenhuis een hele wandeling. Wij waren aanbeland bij de kerk van de Maagdenberg toen er een groot salvogranaat over ons heen vloog. We gingen op de grond liggen, achter de muur van de kerk. We hoorden verschillende inslagen. Toen het vuren ophield zijn we kruipend met de baby verder gegaan. We hebben de moeder thuis afgezet en moesten direct rechtsomkeer maken. Dit vanwege de invallende duisternis. Langs de Waterleidingsingel zijn we naar het ziekenhuis teruggekeerd. Wat schetst onze verbazing toen we in het ziekenhuis aankwamen en iedereen opgelucht adem haalden.